Δύο πράγματα είναι εκείνα που τράβηξαν τους μη Έλληνες προς την Ελληνική τέχνη
Και τα δύο αυτά πράγματα η Ελλάς τα κράτησε και στις πιο χαμηλές και σκοτεινές εποχές της. Kαι τα δύο ίσως να προέρχονται από την μικρότητα και τη φτώχεια του τόπου .Η πενία της Ελλάδος επέβαλε τη λιτότητα και αυτή η ίδια η πενία οδήγησε σε μια μεγάλη ελευθερία της σκέψεως και της φαντασίας και σε μια προβολή των ατομικών τάσεων του ανθρώπου ,που σπάνια βλέπουμε σε πλούσιους και πολιτικά οργανωμένους λαούς που είχαν θετικές ελπίδες για το μέλλον τους .Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ίδιες αιτίες που οδήγησαν άλλους λαούς στην οικονομία ,στην περισυλλογή και στην άκρα ομαδικότητα ,στους Έλληνες είχαν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα .
Η σημερινή παροιμία που λέει η φτώχεια θέλει καλοπέραση – θα έπρεπε ίσως να προσθέσουμε μεγαλομανία – εκφράζει αρκετά καλά την ιδιαίτερη στάση των Ελλήνων απέναντι στις δυσκολίες .Αν ο κάθε φτωχός τείνει προς τη μεγαλομανία και τη διάθεση για διασκέδαση ,είναι χαρακτηριστικό ότι στο σύνολό του ένας φτωχός λαός επεδίωξε την ευτυχία και την επιπολαιότητα ,οδηγημένος προς αυτό από μεγαλοφυές . Το αιώνιο στοιχείο της Ελληνικής τέχνης
Γιάννης Τσαρούχης [αγαθον το εξομολογείσθαι 1986]
No comments:
Post a Comment